ASK...


 Bir zamanlar,bütün duygularin uzerinde yasandigi bir ada varmis:
 Mutluluk,üzüntü,bilgi ve digirleri,ask dahil.
 Bir gün,adanin batmakta oldugu,duygulara haber vermis.
 Bunun üzerine hepsi,adayi terk etmek icin sandallari hazirlamislar.
 Ask,adada en sona kalan duygu olmus.
 Cünkü,mümkün olan en son ana kader beklemek istemis.
 Ada nerdeyse batii zaman ask,yardim istemeye karar vermis.
 Zenginlik,cok büyük bir teknenin icinde gecmekteymis.
 ASK:
 "Zenginlik,beni de yanina alir misin?"diye sormus.
 Zenginlik:
 "Hayir,alamam.Teknemde cok fazla altin ve gümüs var,senin icin yer yok."demis.
 Ask,cok güzel bir yelkenlinin icindeki Kibir`den yardim istemis:
 "Kibir,lutfen bana yardim et!"
 "Sana yardim edemem ASK.Sirilsiklamsin ve yelkenlimi mafedebilirsin."diye cevap vermis Kibir.

 Üzüntü yakinlardaymis ve ASK,yardim istemis:     
 "Üzüntü,seninle geleyim..."
 "OFF,ASK,okadar üzgünüm ki,yalniz kalmaya ihtiyacim var."
Mutluluk da ASK`in yanindan gecmis;ama o kadar mutluymus ki,Ask`in cagrisini duymamis.
 ASK,birden bir ses duymus:
 "Gel ASK!seni yanima alacagim..."
 Bu Ask`tan daha yaslica birisiymis.
 ASK o kadar sansli ve mutlu hissetmis ki kendini onu yanina alanin kim oldugunu ögrenmeyi akil edememis.
 Yeni bir kara parcasina vardiklarinda,Ask`a yardim eden,yoluna devam etmis.
 Ona ne kadar borclu oldugunu fark eden Ask,Bilgi`ye sormus:
 "Bana yardim eden kimdir?"
 "O,Zaman`di"diye cevap vermis Bilgi.
 "Zaman mi?
 Neden bana yardim etti ki?"diye sormus Ask.
 Bilgi gülümsemis:
 "Cünkü sadece Zaman,Ask`in ne kadar büyük oldugunu anlayabilir..."